nie było mnie

Nie było mnie kilka dni – ale już jestem 🙂 Nie było mnie fizycznie w domu, mam na myśli – a nie w blogosferze 🙂 Spotykałam się z Panami cieślami i budowniczymi – w tym roku nadszedł czas na wielkie zmiany. Niecałe 5 lat temu powiedzieliśmy sobie z mężem, że dajemy sobie maksimum 5 lat na wyniesienie się z dużego miasta w plener. Na stałe. To taki nasz sposób na życie. Oboje na szczęście zapatrujemy się na to samo. Ciułamy już wiele lat grosz do grosza. Kroczek po kroczku zmierzaliśmy do realizacji swojego marzenia – spokojnego życia na wsi. Oby nam wystarczyło na chleb i mleko, a będzie dobrze. I splotem okoliczności (choć ja w żadne zbiegi okoliczności nie wierzę, ale to takie zwyczajowe sformułowanie) wszystko nas przez te lata powolutku przybliża do naszego marzenia. Mamy wiele obaw – czy podołamy finansowo, czy damy sobie radę już na miejscu, ale z drugiej strony mamy wewnętrzne, głębokie przekonanie, że świat nas wesprze i nam pomoże. Tak więc już wkrótce czeka nas wyprowadzka z naszego dotychczasowego lokum – w nieznane. Najpierw będziemy gdzieś mieszkać kątem (jeszcze nie wiemy gdzie nawet), ale za jakiś rok mamy nadzieję postawić stopy w naszym drewnianym domu. Bo że dom będzie drewniany, to wiadomo było od zawsze. Rzadko tak wiele tu piszę, ale to naprawdę ogromna zmiana w naszym życiu i zdeterminuje ona w najbliższych miesiącach wiele innych rzeczy. Tak więc – trzymajcie proszę kciuki, żeby nam się wszystko udało ze sobą jakoś powiązać. Przysłowiową kropką nad i była utrata pracy przez mojego męża – jeszcze tylko miesiąc będzie pracować w dotychczasowej firmie. A później – wylatujemy, jak ptaki. W nieznane. Ale będzie dobrze – jakoś w to głęboko wierzymy. A wiara czyni cuda…

Pokazywałam na blogu scrapki.pl dwie karteczki – obydwie urodzinowe 🙂 Jedna została przeze mnie zrobiona dla mojego synka. A druga – dla Zielonookiej 🙂 Wszystkiego najlepszego Zielonooczku raz jeszcze :*

Trzymajcie się cieplutko :**